خانه

تاریخ و تمدن

فرهنگ و هنر

علم و تکنولوژی

نجوم و کیهان شناسی

فراتر از علم

جهان نما

اقتصاد و سیاست

طبقه بندی

تماس با ما

درباره ی ما

ویدیو ها

به گزارش سایت تاریخ جهان، خودباوری به معنی نادیده گرفتن کمبود‌ها نیست، بلکه به معنی دیدن استعدادها و توانایی خودتان می‌باشد. در داستان کوتاه عقاب و کلاغ ها به روشنی در میابیم خودباوری چه قدرتی را به انسان می دهد. عقاب پیری بر اثر کهولت در آستانه مرگ بود و در حالیکه آخرین نفس هایش را می کشید، کلاغ هایی را دید که بر گردش حلقه زده اند و قصد دارند لاشه اش را بخورند.عقاب تیزپرواز و مغرور که هرگز خود را چنین خوار و ضعیف ندیده بود، به خشم آمد و از آخرین نیرویش مدد گرفت و به کلاغ ها حمله کرد. کلاغ های ترسو و بزدل پا به فرار گذاشتند. عقاب پیر حتی در حال مرگ نیز از قدرت خویش خبر داشت، اما کلاغ های بزدل با آنکه تعدادشان زیاد بود، مقاومت را جایز ندانستند و فرار کردند.&nbsp; نکات راهبردی ◀️خودباوری به انسان نیروی حرکت و مقاومت می بخشد. تقویت خودباوری در مدیران و کارمندان موجب می شود سازمان، محیطی انگیزه بخش و لذت آفرین باشد.&nbsp; اگر به خودتان برچسب شکست خورده بزنید، بیرون آمدن از چاهی که در آن فرورفته‌اید بسیار مشکل‌تر از آنچه که هست می‌شود. یکی از مواردی که در زندگی، خودباوری را نشانه می‌گیرد و باعث می‌شود احساس ناتوانی و بی فایدگی کنید، دیدگاه شما نسبت به شکست می‌باشد.&nbsp; در واقع خود شکست‌ها نیستند که باعث به وجود آمدن این احساس می‌شوند، بلکه نوع نگاه و دیدگاه ما سبب ایجاد ان می‌شود. پس باید دیدگاهمان را متفاوت کنیم و برای رسیدن به چنین دیدگاهی باید به این جمله ایمان داشته باشیم که: پشت سر هر آدم موفقی، شکست‌های بزرگ وجود دارد. داشتن خودباوری برای هرکس ضروری است. نداشتن باور به خودتان نتیجه‌ای به جز از دست دادن فرصت انجام کارها و چیزهایی که آرزو انجام آن‌ها را دارید، نخواهد داشت. یکی از دلایلی که نمی‌توانید توانایی‌های خودتان را باور کنید، به این دلیل است که دیگران آن‌ها را باور ندارند. ولی باید بدانید که هیچ کس نمی‌تواند حس حقارت و ناتوایی را به شما القا کند مگر اینکه خودتان با او موافق باشید.

عقاب پیری بر اثر کهولت در آستانه مرگ بود و در حالیکه آخرین نفس هایش را می کشید، کلاغ هایی را دید که بر گردش حلقه زده اند و قصد دارند لاشه اش را بخورند.

داستان عقاب پیر و کلاغ ها

به گزارش سایت تاریخ جهان، " خوان پونسه دو لئون" جهانگرد و دریانورد اسپانیایی بود که به دنبال کشف چشمه آب حیات جانش را از دست داد! وی به دستور پادشاه اسپانیا در جستجوی سرچشمه جوانی به فلوریدا گسیل شد. د پونته در دومین سفر کریستوف کلمب به ینگه دنیا داوطلبانه بدو پیوست. در ۱۴۹۳ این گروه به هیسپانیولا رسیدند. در ۱۵۰۴ او مامور سرکوب سرخ‌پوستان تائینو شد. پس از آن او ماموریت یافت تا به رونق و ساخت و ساز در مستعمره‌های اسپانیایی بپردازد. هنگامی که او از تائینوها دربارهٔ پورتوریکو و رودخانه‌های زرخیز آن شنید پروانهٔ کاوش آن سرزمین را در ۱۵۰۸ گرفت. &nbsp;مردان او اقامت‌گاهی در جزیره ساختند و به جستجوی زر پرداختند. به زودی او فرماندار آن جزیره شد. او بومیان جزیره راب رای بهره گرفتن از نیروی کارشان میان مردانش تقسیم کرد. &nbsp;سرخ‌پوستان را به جستجوی طلا و تولید خوراک وامی‌داشتند. سرخ‌پوستان جز آن که به بردگی کشانده شده بودند با دردسر تازه‌ای که همانا بیماری‌های اروپاییان بود رودررو گشتند؛ بیماری‌هایی چون آبله و سرخک که سیستم دفاعی بدن ایشان توان رزم با این مهمانان را نداشت و مرگ و میرشان را در پی داشت.&nbsp; <img src="http://193.176.241.248:19830/NewsImage\72c1ffba79b44dd1b54e574f0b52683b\نگاره‌ای از نبرد سرخ‌پوستان سیتکا در آلاسکا با مهاجران روسی در ۱۸۰۴ میلادی.jpg" width="520" style="cursor: nesw-resize;"> شورش این بومیان هم به جایی نمی‌رسید چرا که اسلحه‌های اولیهٔ ایشان در برابر کمان زنبورکی و شمخال نیروهای خوان پونسه بسیار ناتوان بود. در ۱۵۱۳ د پونسه به دستور پادشاه و برای کاوش سرزمین‌های تازه رهسپار فلوریدا گشت و آن سرزمین را به مناسبت همزمانی‌اش با آیین جشنواره‌ٔ گل‌ها پاسکوا فلوریدا(که همان معنا را می‌دهد) خواند . روایاتی افسانه‌وار هدف خوان د ژونسه را از کاوش فلوریدا دستیابی به چشمهٔ جوانی ذکر می‌کند. هرچند که تاریخنگاران آماج او را بیشتر یافتن طلا و گشترش امپراتوری اسپانیا دانسته‌اند. د پونسه در واپسین سفرش در ۱۵۲۱ در کرانه‌های جنوب باختری فلوریدا با همراهانش از کشتی پیاده شد. به زودی سرخ‌پوستان بر آنها تاختند و تیری که با شیرهٔ درختی بومی زهرآگین شده‌بود بر شانهٔ د پونسه نشست و او را زخمی نمود.&nbsp; گروه به همراه د پونسه به کوبا راندند ولی خوان د پونسه بر اثر آن زخم به زودی جان‌سپرد و پیرکش را در پورتو ریکو به خاک سپردند.

وی به دستور پادشاه اسپانیا در جستجوی سرچشمه جوانی به فلوریدا گسیل شد.



سرنوشت" خوان پونسه دو لئون" جهانگرد و دریانورد اسپانیایی که به دنبال کشف چشمه آب حیات رفت

به گزارش سایت تاریخ جهان،بعد از مقاومت محمدکریم مبارز مصری،در مقابل فرانسوی‌ها و شکست او، قرار بر اعدامش شد. که ناپلئون او را فراخواند و گفت:سخت است برایم کسی را اعدام کنم که برای آزادی وطنش مبارزه می‌کرد، من به تو فرصتی می‌دهم تا ده هزار سکه طلا بابت غرامت سربازهای کشته شده به من بدهی ... محمدکریم گفت: من الان این پول را ندارم اما صدهزار سکه از تاجران می‌خواهم،می‌روم تهیه می‌کنم و باز می‌گردم ... محمدکریم به مدت چند روز در بازارها با زنجیر برای تهیه پول گردانیده ‌شد اما هیچ تاجری حاضر به پراخت پولی جهت آزادی او نشد و حتی بعضیطلبکارانه می‌گفتند که با جنگ‌هایش&nbsp;وضعیت اقتصادی را نابسامان کرد پس نزد ناپلئون برگشت! ناپلئون به او گفت:چاره ای جز اعدام تو ندارم، نه به خاطر&nbsp;کشتن سربازهایم، بلکه به دلیل جنگیدن&nbsp;برای مردمی که پول را مقدم بر وطن&nbsp;خود می‌دانند... دانایی که برای جامعه‌ ای نادان مجاهدت&nbsp;می کند مانند کسی است که خودش را&nbsp;آتش می‌زند تا روشنایی را برای عده ای کور فراهم سازد!!

بعد از مقاومت محمدکریم مبارز مصری،در مقابل فرانسوی‌ها و شکست او، قرار بر اعدامش شد.

ماجرای تامل برانگیز ناپلئون و آزادی خواه مصری

به گزارش سایت تاریخ جهان، گورهای خمره ای پیش از رواج دین زرتشت نیز در ایران وجود داشتند. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ، ﺯﺭﺗﺸﺘﯿﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﭘﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺩﻓﻦ ﺟﺴﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺁﻟﻮﺩﮔﯽ ﺁﻥ ﺷﺪ. ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻤﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭِ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﻞ ﺍﻧﺪﻭﺩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻧﯽ، ﺟﺴﻢ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻇﺮﻑ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻃﯽ ﺁﯾﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﻮﺭ ﺩﺧﻤﻪ ﺍﯼ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺖ. ﻋﻤﺮ ﮔﻮﺭﻫﺎﯼ ﺩﺧﻤﻪ ﺍﯼ، ﺣﺪﻭﺩ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺷﺶ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺗﺨﻤﯿﻦ ﺯﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. <img src="http://193.176.241.248:19830/NewsImage\2942048aee3241f699e8afb201f54604\Gohar_Tepe_01.jpg" width="656" style=""> تصویر فوق متعلق به گورخمره ای است متعلق به عصر آهن که گوهر تپه در رستمکلا ی بهشهر کشف شده است.گوهر تپه بهشهر در کیلومتر ۴۰ جاده ساری – بهشهر قرار گرفته است و یکی از محوطه‌های بزرگ پیش از تاریخ شمال ایران در مازندران است.&nbsp;انسان‌هایی که در غارهای باستانی مازندران چون غار کومیشان، غار هوتو و غار کمربند زندگی می‌کردند پس از خروج از غار به مرور باعث پیدایش گوهرتپه شدند. <img src="http://193.176.241.248:19830/NewsImage\2942048aee3241f699e8afb201f54604\گوهر تپه 11.jpg" width="674" style="cursor: nesw-resize;">&nbsp;این تپه انسان ساز است؛ یعنی با گذشت زمان مردم ساکن با از بین رفتن مکان‌های قبلی به مکان‌های بالاتر آمده اند.&nbsp;در عصر نوسنگی شکل زندگی روستانشینی داشته و در دوره برنز و مفرغ مورد توجه قرار گرفته و حالت شهر نشینی پیدا کرده است. احتمالا تا دوره برنز میانی فضای مسکونی و محل دفن در یک مکان بود. اما در دوره برنز متاخر (۴۰۰۰ سال قبل) هم از وسعت شهر کاسته شد و هم قبرستان را به خارج از فضای مسکونی انتقال دادند. <img src="http://193.176.241.248:19830/NewsImage\2942048aee3241f699e8afb201f54604\Gohar_Tepe_09.jpg" width="642" style=""> با توجه به حفره‌هایی در گوهرتپه از دیرباز وجود داشت مردم معتقد بودند در عیدها اسبی از خاک (همان حفره‌ها) بیرون می‌آید و به سمت دریا می‌رود تا آب بنوشد، اگر کسی این اسب را ببیند و با گِل به او بزند آن اسب به طلا تبدیل می‌شود. آثار و گورهای به دست آمده در گوهرتپه در ارتفاع بسیار کمی از سطح زمین‌های زراعی قرار داشته و با شخم زدن اهالی جهت کشاورزی به گوهر و گنجینه‌های تپه دست پیدا می‌کردند به همین دلیل آن را گوهر تپه نامیدند.

مردم محلی معتقد بودند در عیدها  اسبی از خاک (همان حفره‌ها) بیرون می‌آید و به سمت دریا می‌رود تا آب بنوشد، اگر کسی این اسب را ببیند و با گِل به او بزند آن اسب به طلا تبدیل می‌شود.



جمجمه ای از میان گورخمره دنیای زندگان را زیر نظر دارد

به گزارش سایت تاریخ جهان، مگر پدربزرگان ما چکار می کردند که پیر دنیا دیده، نام گرفتند؟ چه شاخ غولی شکسته بودند؟ با چه مشکل خاصی دست به گریبان بودند؟ پدربزرگ پدری خودِ من&nbsp;در خوانسار یک باغ داشت. خوانسار یک درۀ کوهستانی سبز خوش آب و هوا است که عسل هایش معروف است و خرس هم دارد و شما اگر نشنیده اید باید بدانید که خرس خوانسار، بچه هایی را که به حرف پدر و مادرشان گوش نمی دهند شبانه می دزدد و در بالای کوه اسیر می کند و بچه ها مجبورند تا آخر عمرشان برای خرس ها از کندوها عسل ببرند. بله، داشتم می گفتم که پدرِ پدر من که بابابزرگ نام داشت مثل همۀ مردمِ کوهستان قد بلند بود و عضلات قوی داشت ، احتمالاً صبح با صدای خروس و در هوای سرد کوهستان از خواب بیدار می شده است. در گرگ و میش هوا به حیاط می رفته است و با آب حوض وضو می گرفته است و نمازش را می خوانده است و بعد شیر و عسل و کره اش را می خورده است و بیلش را بر می داشته و سر باغش می رفته. درختی هرس می کرده، جوی آبی تمیز می کرده، راه آبِ کوچکی برای آن درخت گیلاس ته باغ که ریشه هایش سست شده است باز می کرده، تله ای برای روباهِ بی مروت می گذاشته و ظهر که می شده و نمازش را که می خوانده سفرۀ غذایش را سر همان زمین باز می کرده و نون محلی شیر مال با پنیر و گوجه و گردوی تازه می خورده است . خوابِ غیلوله ای پای درخت های سرو می کرده و خوابِ آرام می دیده است . خوش به حالش. خودم هم نمی دانستم زندگی در خوانسار چقدر می تواند خوب باشد. حالا که خوابیده است می خواهم پشت سرش کمی حرف بزنم … راستش این پدربزرگِ ما نه معاملۀ باغ و ملکی کرده است که سرش را کلاه بگذارند و بفهمد باید سند ملک را حتماً قبلش رهگیری کرد، نه خرید و فروش کلانی کرده است که چکش برگشت بخورد و بعد برود دنبال صاحب چک و برایش تجربه شود. نه از بانک وام کلانی گرفته است که مجبور شود برای بازپرداختش پولِ سودی بگیرد. نه در سیاست دخالتی کرده است که برود زندان، نه در انتخابات مقاله ای در روزنامه نوشته است که ممنوع الخروج شود. نه قیمتِ خانۀ کاه گلی اش روز به روز و تصاعدی بالا رفته است که فکر کند خانه را بکوبد و بجایش شش طبقه بسازد و سودِ آنچنانی کند ، نه دلار داشته است، نه سکه و طلا داشته است که با نرخ بازار، سرمایه اش بالا و پایین شود و نه غیر از مادربزرگ من دختر دیگری دیده است که درد عشق های موازی تکه تکه اش کند مثلاٌ … می خواهم بدانم انصافاً این بابابزرگ با این سن و سال، دنیا دیده تر است یا ما که همه جور کلاه برداری و جاکشی و کثافت کاری را با این سن و سال مان دیده ایم و پوست مان مثل پوست کروکودیل های آفریقایی کلفت شده است و باید بیاییند با پوست ما کیف و کفش درست کنند و در حراجی های معتبر بفروشند و رویش هم بنویسند تهیه شده از پوستِ جوانان ایرانی نسلِ انقلاب و به قیمتِ خون بابایشان، بفروشند به آقازاده های ساکن بورلی هیلز. پسر خواهر من که ده سالش است و الان کلاس چهارم دبستان است ، بیشتر از این بابابزرگ من از زندگی تجربه دارد و می داند چطور باید برای خرید چانه بزند و چطور یک آی پد را بخرد و دوباره بفروشد … به پدربزرگم نگاه می کنم که چطور آرام زیر درختان بلند سروِ خوانسار در هوای خنکِ کوهستان خوابیده است. این آرامش به من می گوید او باتجربه تر از همۀ ما بوده و او خوب می دانسته که زندگی یعنی چه و لذت بردن را او بلد بوده است و دوستانش و همسایه های مهربانش که شب ها دور هم جمع می شدند، زندگی کردن را خوب بلد بوده اند. خوب از احوال هم خبر داشتند و خوب می فهمیدند که 30 سال دیگر از آنها اثری نیست و این خوابِ بعد از ظهر بی استرس را غنیمت دانسته اند و تجربۀ واقعی شان از زندگی را به رخ ما کشیده اند. بله بی هیچ حرفیف پیر دنیا دیده بابابزرگ من بوده است. بلند می شود، کتری اش را که از دود سیاه شده است با آب چشمه پر می کند و آتشی درست می کند و منتظر میشود تا چای بعد از خوابش را بنوشد. نگاهی به من می کند و سری با تاسف تکان می دهد و برای خودش چای می ریزد . بوی چای در هوای باغ می پیچد جای من خالی است آنجا بابابزرگِ با تجربۀ نابِ زندگی. &nbsp; نویسنده: پژواک کاویانی&nbsp;

مگر پدربزرگان ما چکار می کردند که پیر دنیا دیده، نام گرفتند؟ چه شاخ غولی شکسته بودند؟ با چه مشکل خاصی دست به گریبان بودند؟ پدربزرگ پدری خودِ من در خوانسار یک باغ داشت.

طبقه بندی " فرهنگ و هنر "