به گزارش سایت تاریخ جهان در سال 1969 فستیوال بزرگ هیپی ها در امریکا آغاز شد. بیش از پانصدهزار هیپی دور هم جمع شدند تا تاریخ را تغییر دهند. ووداستاک احتمالا نقطه عطف جنبش هیپیزم بود. ووداستاک نشان داد که دیگران در مورد هیپی ها اشتباه می کنند.
برای سه روز تمامی این هیپیی های دیوانه در کنار هم در صلح و هماهنگی زندگی کردند.
برای قضاوت در مورد جنبش هیپیزم شما باید به سال 1940 بعد از جنگ جهانی دوم برگردید. در طول 30 سال دو جنگ جهانی سبب افسردگی شدیدی در مردم شده بود. این شرایط سبب ایجاد جنبشی برضد استقرار و زندگی در یک مکان شده بود. مردم می خواستند از جوامعی که ارزش ها را به آن ها تحمیل می کردند، فرار کنند.
هیپی ها در آغاز در محله هِـیت-اَشبری سان فرانسیسکو آمریکا ساکن بودند در سال ۱۹۶۶–۱۹۶۷ توجه جهانیان را جلب کردند. علاقه هیپیها به موسیقی سایکدلیک با دیگر ارزشهای این خردهفرهنگ بهویژه با حاشیهگرایی و مصرف مواد مخدر تناسب داشت. تجربه انواع روانگردانها، داشتن موی بلند، جمعهای قبیله مانند، شعار برای صلح، ستایش از دنیای عشق و آزادی، پرورش گل، موسیقی سبک اسید و راک و… از جمله فعالیتهای این گروه بود که مورد توجه رسانهها قرار گرفت.
سبک لباس و رفتار و ارزشهای هیپیها تأثیر زیادی بر فرهنگ جهان از طریق موسیقی، تلویزیون، فیلم، ادبیات و هنر گذاشت. از دهه ۱۹۶۰ به اینسو نمودهایی گوناگونی از فرهنگ هیپیها در فرهنگ عمومی برخی جوامع پذیرفته شدهاست.
برای نمونه پذیرش گونهگونی فرهنگی و مذهبی که هیپیها به آن معتقدند در جوامع بسیاری پذیرفته شد. گرایش به فلسفه خاور دور و مفاهیم روحانی نیز که مورد اقبال هیپیهاست مخاطبان زیادی در جامعه به طور کل یافته است.
برگزاری جشنوارههای موسیقی و آزادیهای جنسی، و استفاده از غذای سالم و بدون کود شیمیایی از دیگر جنبههای هیپیگری است که در جوامع غربی محبوبیت یافتهاست.